Tijn en zijn onzichtbare vriendje

Tijn heeft het de laatste tijd regelmatig over een vriendje van hem.... Wel onduidelijk over wie hij het heeft. Hij noemt hem "mijn jongen"....... Ik moet vaak erg lachen om zijn uitspraken over zijn vriendje. Zo zei hij laatst (letterlijke uitspraak): "Weet je wat mijn jongen zegt? Dan vraag ik of ik mee mag spelen. Zegt hij nee. Hahaha, grappig hé!"

Hmmm.... wat een fantasie!

Met Zoë gaat het nog steeds erg goed. Ze lacht nog steeds veel (en wijdmonds!), ze drinkt goed ('s nachts 1 keer), heeft toch nog regelmatig last van buikkrampen (ik begrijp nu de reactie van de arts beter, want ze kan echt ontzettend hard huilen!), maakt zo af en toe (per ongeluk) een geluidje, kan haar hoofdje al best goed recht houden. En Tijn en Kiki genieten nog steeds van hun kleine zusje!

Kiki zit in de "ik ben bijna twee en ik zeg nee" fase... Daar heeft ze zelf vaak meer last van dan wij. Ze zegt tegen zoveel "nee"! Ook tegen de dingen die ze dan eigenlijk toch wil. Inmiddels weten Stefan en ik heel goed hoe we daar mee om moeten gaan. Gewoon heel goed haar "nee" accepteren en verder gaan met de dingen die we doen. Dan komt ze op hangende pootjes naar ons terug om te laten weten dat ze het eigenlijk toch wel wil. Even goede vrienden.

Haar woordenschat groeit, ze zegt veel woorden na en gebruikt ze ook, maar toch is ze ook nog heel vaak niet verstaanbaar en dan wordt ze heel boos!!! Om deze reden denk ik ook dat ze vaak iets duidelijk maakt met dingen die ze wel goed kan (al wijzend "huh" zeggen).

Met Tijn speelt ze heel graag. Ze doet hem in heel veel dingen na. Aan tafel eten ze tegen over elkaar en houdt alles wat Tijn doet goed in de gaten. Vaak zie je haar dezelfde dingen ook proberen.

Tijn speelt heel graag met de duplo, auto's (race auto's), verven, kleien en puzzelen (100 stukjes kan hij al helemaal alleen maken), kopje koffie maken. Kiki speelt ook graag met auto's, modder (is niet vies van vies worden), kijkt graag naar dieren (vogels), spulletjes uit het keukentje, wil ook graag puzzelen (kan ze nog niet), dansen, tekenen (maar dan vooral op haar hand).

Het leuke is dat ze vaak dezelfde dingen doen. Gelukkig gaat dit vaak goed. Maar regelmatig gaat het toch mis en Tijn is dan verbaal sterk genoeg om tegen Kiki te zeggen dat hij dat niet leuk vindt, of dat ze iets anders moet doen. Kiki nog niet en verschillende keren bijt of knijpt ze Tijn of trekt aan zijn haren!!! Tot nu toe reageert Tijn nog heel rustig ("mama, Kiki knijpt mij"). Maar er zal een dag zijn, waarop Tijn niet meer zo rustig zal reageren......

Eerste afspraakje voor Zoë

Zojuist zijn we voor het eerst met Zoë naar het consultatiebureau geweest. Zoë weegt inmiddels (na bijna 5 weken) 3630 gram en ze is 52,5 cm lang. De arts vroeg zich af of de lengte wel goed opgemeten was, want Zoë oogde langer. Maar verder waren alle controles goed. Ze reageerde goed, liet mooi een loop-reflex zien en bewoog goed. Over dit laatste kon de arts zeggen dat het een temperamentvol meisje is! Vanuit de manier waarop ze huilt en beweegt concludeerde de arts dat ze niet zo rustig zou zijn..... hmmmm. En Stefan en ik vinden Zoë juist zo heerlijk rustig en tevreden! Wie gaat er gelijk hebben.....

Tijn lachte al heel erg snel (rond de 4 weken), maar Zoë zeker net zo snel!!! Als je haar aankijkt en je praat tegen haar, dan verschijnt er al snel een mooie lach! Vanmorgen lag ze tussen ons in en ze was klaar wakker. Heel rustig lag ze naar haar handjes te kijken. Een heerlijk meisje om volop van te genieten.

Kiki kan heel duidelijk zijn, niet zozeer in woorden maar meer met haar blik! Bovenstaande foto zegt genoeg! Kiki heeft ons laatst 2 keer flink laten schrikken. We gingen naar het speeltuintje en Kiki klom zelf de trap op (dat gaat eigenlijk altijd goed), maar ze staat heel onhandig op. Dit keer kukelde ze daarom achter over. Ze maakte een salto achterover en viel zo helemaal naar beneden.... ik rende meteen naar haar toe, maar het was na een kusje al weer goed. Ze wilde zelfs meteen weer op de trap klimmen. Ze heeft er wel van geleerd, want ze staat nu anders op als ze bovenaan op de trap is.

De andere keer was op Koninginnedag. We fietsten terug vanaf de stad (want dat was véél te druk). Stefan zat op de bakfiets en Kiki klom op het zitplankje. Ineens viel ze achterover op de grond en het achterwiel van de fiets reed nog eens over een deel van haar heen. Ook nu weer was het zo over, maar we schrokken ons kapot!! Inclusief Tijn, want die heeft het er nog wel eens over.

Tijn denkt regelmatig na wat hij allemaal wel niet mag als hij groot is! Zo zegt hij regelmatig dat wanneer hij 31 jaar is hij ook mag rijden in een auto, hij papa is, hij een echte cirkelzaag heeft... En als hij 4 jaar is, dan gaat hij in een grote boom klimmen en naar school! Wat een mooie toekomst perspectieven.